Park Etnograficzny w Sieradzu (SPE) znajduje się przy ul. Grodzkiej 1, pomiędzy Żegliną a Zalewem Paradzianka, w pobliżu „Wzgórza Zamkowego”. Pomysł jego powstania sięga lat 60-tych, a stało się to z inicjatywy ówczesnej Dyrektor Muzeum Zofii Neyman.
Jednym z pierwszych obiektów, jakie odrestaurowano na terenie SPE był Dom Tkacza pochodzący ze Zgierza. Z kolei następnym krokiem, na terenie parku etnograficznego odnowiono zagrodę należącą do Szczepana Muchy, który był rzeźbiarzem ze wsi Szale. Zagroda ta ma swój początek w latach 50. i 60. ubiegłego wieku i znalazła swoje zastosowanie w parku, ponieważ posiada niezwykły kunszt artystyczny. Wśród pomieszczeń zagrody mieści się kosztowny zbiór prac artysty z lat 1972-83. Zwrócić trzeba szczególną uwagę na zagrodę z XIX i XX wieku, odnowioną na podstawie budynków wywodzących się z różnych miejscowości, z zachowaniem dawnego układu typowego dla wsi sieradzkiej.
Do składu zagrody należą m.in.: chałupa szerokofrontowa z Sieradza – Męki z drugiej połowy XIX wieku, stodoła z miejscowości Ruda wywodząca się z początku XX wieku, obiekt inwentarsko – gospodarczy (obórka z wozownią) pochodzący ze wsi Wiertelaki gmina Brąszewice z przełomu XIX i XX wieku, a także sołek drewniany – „kumora” z około 1810 roku pochodzący z Brąszewic Zabrodzia. Ostatnim elementem jest wiata ekspozycyjna, w której można podziwiać narzędzia rolnicze.
